Αγκαλιάζοντας τη διαφορετικότητα (embracing diversity-2), 03.02.2021

Υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί
Μαρία Πετροπούλου
Χρύσα Σώρρα
Αναστασία Γκιόκα
Μαθαίνοντας να ζούμε μαζί

 

Οι μαθητές χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες. Σε κάθε ομάδα δόθηκε από ένα μήλο. Ζητήθηκε από κάθε ομάδα να εξετάσουν καλά το μήλο και να παρατηρήσουν τα χαρακτηριστικά του. Στη συνέχεια ζητήθηκε από κάθε ομάδα να δώσει ένα όνομα στο μήλο της και να δημιουργήσει μια ιστορία για το μήλο, σαν να ήταν πραγματικό πρόσωπο, π.χ. πόσο χρονών είναι, πόσους αδερφούς και αδερφές έχει, τι κάνει για να διασκεδάσει, ποιο φαγητό της αρέσει και ποιο αντιπαθεί, το αγαπημένο της χρώμα. Τα παιδιά έγιναν όσο δημιουργικά μπορούσαν με την ιστορία τους.

Μαζέψαμε όλα τα μήλα σε μια τσάντα και τα ανακατέψαμε. Τα τοποθετήσαμε στο κέντρο του δωματίου και κάθε ομάδα αναζήτησε το δικό της μήλο. Ήταν μια διαδικασία εξαιρετικά δύσκολη!

Ενδεικτικά έγιναν οι παρακάτω ερωτήσεις:

 

  • Δυσκολευτήκατε να αναγνωρίσετε το μήλο σας; Αν ναι, γιατί;
  • Τι μας δείχνει αυτό για τα μήλα:
  • (Η ουσία εδώ είναι ότι, ακόμα και αν τα μήλα ποικίλουν μεταξύ τους, είναι όλα μήλα και μοιράζονται, επομένως, κάποιες κοινές ομοιότητες και ανάγκες)
  • Αυτό που ανακαλύψαμε για τα μήλα ισχύει και για τους ανθρώπους:
  • Έχουμε ήδη αποδείξει ότι είμαστε μοναδικοί και αυτό δίνει στον κόσμο ποικιλομορφία και διαφορετικότητα, αλλά έχουμε άραγε και ορισμένες κοινές, βασικές ανάγκες;
  • Αν ναι, ποιες θα λέγαμε ότι είναι αυτές;

 

Το μήλο είχε τη δική του ιστορία

 

exofyllo
IMG_20210203_084720_Small
IMG_20210203_084933_Small
IMG_20210203_085120_Small
IMG_20210203_085215_Small
IMG_20210203_085301_Small
IMG_20210203_091548_Small
IMG_20210203_091604_Small
IMG_20210203_091655_Small
IMG_20210203_091720_Small
IMG_20210203_091731_Small
IMG_20210203_092521_Small
01/12 
start stop bwd fwd

 

 

 

Στοιχεία επικοινωνίας

Διεύθυνση: Κολοκοτρώνη & Κολιάτσου

Τηλ/Fax 2741022321

e-mail : mail@1dim-korinth.kor.sch.gr

Διευθύντρια: Ζαντρίμα Μαρία (2023-2024)

fterugismata

logo-syllogos-didask

koin-front-web

Στον Ενήλικα αναγνώστη λέτε:
"Η συναναστροφή με τα παιδιά μας κουράζει"
Έχετε δίκιο. Προσθέτετε:
"Γιατί πρέπει να χαμηλώνουμε στο επίπεδο τους, να σκύβουμε, να διπλωνόμαστε, να καμπουριάζουμε, να γινόμαστε μικροί".
Σε αυτό το σημείο δεν έχετε δίκιο. Δεν είναι αυτό που κουράζει περισσότερο.
Είναι κυρίως το γεγονός ότι είμαστε υποχρεωμένοι να σηκωνόμαστε στο ύψος των συναισθημάτων τους. Να τεντωνόμαστε, να υψωνόμαστε στις μύτες των ποδιών μας. Για να μην τα πληγώσουμε.

Januez Korczak

Quand je reviedrai petit