Τάξη Β: «Χωρίς οικογένεια» στον κινηματογράφο ΑΠΟΛΛΩΝ, 28.01.2020

Υπεύθυνες εκπαιδευτικοί
Αγγελική Τσαμπουράκη
Χρυσούλα Λάμπρου
Η καλοσύνη υπερισχύει πάντοτε της κακίας
 

Την Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2020 οι μαθητές/τριες της Β΄ τάξης παρακολούθησαν την κλασική κινηματογραφική ταινία «Χωρίς οικογένεια» στον κινηματογράφο «ΑΠΟΛΛΩΝ».

 

Εδώ οι εντυπώσεις των μαθητών/τριών

 

Λίγα λόγια για το έργο

 

 «ΧΩΡΙΣΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ» (REMISANSFAMILLE)

Ο Remi, ένα ορφανό αγόρι, μεγαλώνει με τη θετή του μητέρα, την ευγενική Mrs. Barberin, μέχρι που την αποχωρίζεται στα δέκα του χρόνια και βρίσκεται υπό την επιμέλεια του Vitalis, ενός μυστηριώδους περιπλανώμενου θιασάρχη.

Κοντά του, ο Remi σκληραγωγείται στη δύσκολη ζωή του περιπλανώμενου θιάσου, όπου τραγουδάει για να κερδίσει το ψωμί του. Με παρέα τον πιστό του σκύλο Capi και τη μικρή μαϊμού Joli-Coeur, ο Remi θα περιηγηθεί στη Γαλλία και μέσα από γνωριμίες, φιλίες, αλλά και μοναξιά, θα καταλήξει να μάθει το μυστικό της καταγωγής του.

Βασισμένη στο ομώνυμο κλασικό αριστούργημα της γαλλικής λογοτεχνίας του Έκτορα Μαλό, που έχει μεγαλώσει γενιές παιδιών σε όλο τον κόσμο, η ταινία «Χωρίς Οικογένεια» μεταφέρει για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη την ιστορία του μικρού Remi σε μια σύγχρονη, επική ταινία με μοντέρνο αέρα, υπέροχα σκηνικά, νοσταλγική ατμόσφαιρα και μια συγκινητική και πάνω απ? όλα αισιόδοξη ιστορία ενηλικίωσης για μικρούς και μεγάλους.

Στη γαλλική υπερπαραγωγή πρωταγωνιστούν οι Daniel Auteuil (Cach?) και ο πρωτοεμφανιζόμενος νεαρός MaleaumePaquin. Την εξαιρετική αυτή κινηματογραφική μεταφορά με την παραμυθένια αίσθηση και τα διαχρονικά μηνύματα υπογράφει ο ταλαντούχος Antoine Blossier (Proie).

 

 

 

 

 

 

 

Στοιχεία επικοινωνίας

Διεύθυνση: Κολοκοτρώνη & Κολιάτσου

Τηλ/Fax 2741022321

e-mail : mail@1dim-korinth.kor.sch.gr

Διευθύντρια: Ζαντρίμα Μαρία (2023-2024)

fterugismata

logo-syllogos-didask

koin-front-web

Στον Ενήλικα αναγνώστη λέτε:
"Η συναναστροφή με τα παιδιά μας κουράζει"
Έχετε δίκιο. Προσθέτετε:
"Γιατί πρέπει να χαμηλώνουμε στο επίπεδο τους, να σκύβουμε, να διπλωνόμαστε, να καμπουριάζουμε, να γινόμαστε μικροί".
Σε αυτό το σημείο δεν έχετε δίκιο. Δεν είναι αυτό που κουράζει περισσότερο.
Είναι κυρίως το γεγονός ότι είμαστε υποχρεωμένοι να σηκωνόμαστε στο ύψος των συναισθημάτων τους. Να τεντωνόμαστε, να υψωνόμαστε στις μύτες των ποδιών μας. Για να μην τα πληγώσουμε.

Januez Korczak

Quand je reviedrai petit