Ευχαριστήρια επιστολή προς το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς και το Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας, 12-07-2019

61429064 1389890267816777 1349019893046968320 n-web-web-web

 

 

 

 

 
 
Στείλε κι εσύ ένα καπάκι
Κάνε δώρο καροτσάκι
Για την αγορά ενός αναπηρικού αμαξιδίου
χρειάζονται 540.000 καπάκια, δηλαδή 1 τόνος.
Στείλε κι εσύ ένα καπάκι
Κάνε δώρο καροτσάκι
Για την αγορά ενός αναπηρικού αμαξιδίου χρειάζονται 540.000 καπάκια, δηλαδή 1 τόνος.

 

Ο Σύλλογος Διδασκόντων του 1ου Δημοτικού Σχολείου Κορίνθου, η οικογένεια του μαθητή μας και προσωπικά η Διευθύντρια του Σχολείου Αναστασία Γκιόκα με την παρούσα επιστολή θέλουμε να μεταφέρουμε τις θερμές ευχαριστίες για την πρόθεση σας να βοηθήσετε τον μαθητή του σχολείου μας, να αποκτήσει το αναπηρικό αμαξίδιο που είχε ανάγκη άμεσα και που χρειάζεται για την ασφαλή μετακίνηση του.

 

Η ευαισθησία που επιδείξατε ύστερα από την επίσκεψη των μαθητών/τριών των Β΄, Γ΄ & Δ΄ τάξεων στο Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας, την Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2019, όπου παρακολούθησαν εκπαιδευτικά προγράμματα μας συγκίνησε όλους. Η εύρεση λύσης στο ζήτημα του μαθητή μας αποτελεί ξεχωριστή χαρά για όλους μας.

 

Επίσης, η συμμετοχή του στον εορτασμό που ακολούθησε τον αγώνα δρόμου StymphaliaLakeRun ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία να χαρεί ο ίδιος, αλλά και να υποστηρίξει έμπρακτα όλη η οικογένεια του την προσπάθεια που γίνεται στο Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας για την συλλογή καπακιών και την ανταλλαγή τους με αναπηρικά αμαξίδια για ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.

 

Η κίνηση σας μας ενθαρρύνει να συνεχίσουμε την προσπάθεια μας.

 

Σας συγχαίρουμε κι ευχόμαστε κάθε επιτυχία.

 

 

Σύλλογος Διδασκόντων 1ου Δημοτικού Σχολείου Κορίνθου-Επιστολή

 

61975200 689920758130987 712897234638733312 n-web-web-web

 

 

Στοιχεία επικοινωνίας

Διεύθυνση: Κολοκοτρώνη & Κολιάτσου

Τηλ/Fax 2741022321

e-mail : mail@1dim-korinth.kor.sch.gr

Διευθύντρια: Ζαντρίμα Μαρία (2023-2024)

fterugismata

logo-syllogos-didask

koin-front-web

Στον Ενήλικα αναγνώστη λέτε:
"Η συναναστροφή με τα παιδιά μας κουράζει"
Έχετε δίκιο. Προσθέτετε:
"Γιατί πρέπει να χαμηλώνουμε στο επίπεδο τους, να σκύβουμε, να διπλωνόμαστε, να καμπουριάζουμε, να γινόμαστε μικροί".
Σε αυτό το σημείο δεν έχετε δίκιο. Δεν είναι αυτό που κουράζει περισσότερο.
Είναι κυρίως το γεγονός ότι είμαστε υποχρεωμένοι να σηκωνόμαστε στο ύψος των συναισθημάτων τους. Να τεντωνόμαστε, να υψωνόμαστε στις μύτες των ποδιών μας. Για να μην τα πληγώσουμε.

Januez Korczak

Quand je reviedrai petit